Ang bayan kong Pilipinas, lupain ng ginto¡¯t bulaklak. Pag-ibig ang sa kaniy¨¢ng palad nag-alay ng ganda¡¯t dil¨¢g. At sa kaniy¨¢ng yumi at ganda, dayuhan ay nahalina. Bayan ko, binihag ka, nasadlak sa dusa.
Ibon mang may layang lumipad, kulungin mo at umiiyak! Bayan pa kay¨¢ng sakd¨¢l dil¨¢g, ang ¡®di magnasang maka-alpas? Pilipinas kong minumuty¨¢, pugad ng luh¨¢ ko¡¯t dalita, aking adhika: makita kang sakd¨¢l laya!